JAK ODKRYTO WITAMINĘ B5

Pierwsze informacje na temat hipotetycznej substancji pobudzającej wzrost drożdży, którą nazwano Bios II datują się na rok 1901. W roku 1933 Wiliams wykazał, że czynnik ten jest szeroko rozpowszechniony i nazwał go kwasem pantotenowym (z greckiego "wszechobecny"). W tym czasie Ringrose i współpracownicy prowadząc doświadczenia na kurczętach wywołali u nich zapalenie skóry podobne do pelagry (pelagra kurcząt) i stwierdzili (1930r), że zmiany te łatwo ustępują po podaniu drożdży i wyciągu z wątroby. Substancje tak działające nazwali czynnikiem przesączalnym II. Wreszcie Jukes i współpracownicy w 1939r. stwierdzili, że oba oznaczane czynniki tj. kwas pantotenowy i czynnik przesączalny II są identyczne. W tym czasie Wiliams wyodrębnił kwas pantotenowy, a Major określił jego wzór i budowę. W 1940r. w kilku laboratoriach Ameryki i Europy otrzymano kwas pantotenowy na drodze syntetycznej.

 

BUDOWA I WŁAŚCIWOŚCI WITAMINY B5

Kwas pantotenowy składa się z beta-alaniny oraz z kwasu pantoinowego.

Czysty kwas pantotenowy jest nietrwałą, żółtą oleistą cieczą. Kwas pantotenowy należy do najmniej trwałych witamin z grupy B. Pod wpływem ogrzewania ulega hydrolizie wiązanie peptydowe. W procesach przetwórczych zboża (mielenie) straty kwasu pantotenowego wynoszą około 50%, wskutek pieczenia mięsa około 25% do 50% a podczas gotowania około 15% do 30%. Syntetyczne preparaty kwasu pantotenowego istnieją w postaci soli wapnia. Preparat ten jest krystalicznym proszkiem, o lekko kwaśnym smaku. Rozpuszcza się on dobrze w wodzie (1mg na 6,9 ml wody przy 25°C) oraz w kwasie octowym. Jest natomiast nierozpuszczalny w alkoholu i eterze. Pantoteinian wapnia jest odporny na działanie światła i powietrza.

Mechanizm działania witaminy B5 w organizmie

Kwas pantotenowy jest jednym z elementów składowych koenzymu A. Synteza tego koenzymu w tkankach zwierzęcych i człowieka jest uzależniona od podaży kwasu pantotenowego w diecie. Kwas pantotenowy jako składnik koenzymu A, uczestniczy w wielu kluczowych reakcjach syntezy oraz przemianach związanych z gospodarką energetyczną w organizmie, takich jak np.:

cykl kwasów trójkarboksylowych.
degradacja i synteza kwasów tłuszczowych, synteza cholesterolu i acetylooctanu.
acetylowanie sulfonamidów, choliny, kwasu para aminobenzoesowego i histaminy