Synonimy: niacyna, nikotynamid, niacynamid, pelagranina, witamina B3.

JAK ODKRYTO WITAMINĘ PP

Nazwa pelagra użyta po raz pierwszy przez Frappoliego w 1771 r. pochodzi od słów pella i agra, które są źle użytymi włoskimi słowami pellis i aegra, oznaczającymi "chora skóra". Pierwsze badania nad pelagrą przeprowadził hiszpański lekarz Casal, który w 1735 roku opisał tę chorobę. Pelagra była uznana za jednostkę chorobową najpierw w Hiszpanii, Portugalii i Włoszech, a potem w kolejnych krajach europejskich. W 1881r. na 16,5 miliona mieszkańców Włoch około 100.000 chorowało na tę chorobę. Według przybliżonych danych w 1830r. około 5% ludności tego kraju cierpiało na pelagrę.



Polska nazwa brzmi "rumień lombardzki", ponieważ w owych czasach zapadalność na tę chorobę w Lombardii była największa. Pelagra występowała również w południowej Francji, na Bałkanach, w Turcji, w Egipcie, Ameryce Południowej oraz w Indiach, Chinach i Japonii.

Poznanie Pelagry z punktu widzenia klinicznego i epidemiologicznego stało się podstawą do badań nad przyczynami tego schorzenia. Spośród kilku teorii tłumaczących przyczyny pelagry najwięcej zwolenników miała ta, która głosiła, że w pożywieniu (kukurydzy) znajduje się czynnik uczulający na światło. Przemawiały za nią obserwacje kliniczne, wykazujące, że pelagra nasilała się w okresie wiosennym i letnim.

Choroba ta występowała najczęściej wśród osób źle żywionych (więźniów, chorych umysłowo, ubogiej ludności). Kazimierz Funk w 1914r. wysunął hipotezę, że pelagra jest skutkiem niedoboru jakiejś witaminy. Pogląd taki podzielał Goldberger, który w latach 1913 - 1915 dowiódł, że pelagrą nie można zakazić się za pomocą krwi lub wydzielin z wykwitów skóry. Pierwsze doświadczenie tego rodzaju Goldberger wykonał na sobie, potem za pomocą odpowiednio dobranej diety zapobiegał pelagrze u ludzi.
Diety Goldbergera zawierały 2 - 3 razy mniej niacyny niż wynosi dawka zapobiegawcza. Zawierały natomiast dużo tryptofanu, który ulega przekształceniu w kwas nikotynowy w tkankach zwierząt i człowieka.

BUDOWA I WŁAŚCIWOŚCI WITAMINY PP

Kwas nikotynowy znany jest od 1867 r. Związkiem pokrewnym kwasowi nikotynowemu jest nikotyna i amid kwasu N-metylonikotynowego. Nikotyna ulega przekształceniu w kwas nikotynowy dopiero pod wpływem działania silnych środków utleniających. Przemiana tego typu nie zachodzi w organizmie i wobec tego nikotyna nie ma właściwości przeciwpelagrycznych. W organizmach żywych podstawowym substratem kwasu N-metylonikotynowego jest niacyna.

Właściwości witaminy PP

Kwas nikotynowy jest słabym kwasem, łatwo rozpuszczalnym w wodzie i alkoholu. Krystalizuje w postaci igieł w temperaturze 235,5 - 236,5°C. Należy do najbardziej trwałych witamin, mało wrażliwych na autoklawowanie (działanie podwyższonego ciśnienia i temperatury) oraz na działanie tlenu atmosferycznego, ługów, kwasów i światła. Amid kwasu nikotynowego również krystalizuje w postaci igieł w temperaturze 129°C.

http://mojtrening.w.interia.pl/wwwstare/pp.html